2021 is het jaar waarin wij als mensheid 80 stappen tegelijk nemen en vrijwel niet nadenken over de gevolgen van deze stappen. Met name doel ik hierbij op het plaatsen van foto's op social media van je kinderen. Natuurlijk is dit altijd een ieder voor zich, maar vergeet niet voor je op publiceren drukt dat je de onschuldige foto van je kind op het wereld wijde web zet waar menig perverseling bij kan. Zondr moeite!
Ik heb mijzelf er ook "schuldig" aan gemaakt. Ik werd zes jaar geleden moeder van mijn eerste dochter. Ik plaatste foto's op Facebook en daarna ook op Instagram. En natuurlijk op mijn blog. Zonder er verder over na te denken, want ik plaatste gewoon een onschuldige foto. Niks mis mee. Dit ging zo door tot ik anderhalf jaar geleden een gigantisch naar gevoel kreeg over het plaatsen van mijn kids online. Zij kozen hier niet voor. Ik koos voor hun. Maar wat als zij ouder zijn? Vinden ze het dan oke wat ik heb geplaatst?
Na lang wikken en wegen heb ik besloten om alle foto's van mijn kids offline ta halen. Natuurlijk is het dan al te laat. Foto's worden overal opgeslagen zonder dat jij er weet van hebt. Je bent vast wel eens op website beland waarvan je een afbeelding niet kon opslaan. Dat bedoel ik. Irritant, maar ik snap het. Uiteraard bestaat er een andere optie en dat is een screenshotje maken. En klaar. Dat is ook precies hoe dat met Instagram stories werkt.
Ik wil niet de keuze voor mijn kinderen maken, hoe jong ze ook zijn, dat zij met hun gezichtjes in beeld zijn wanneer ze oud genoeg zijn om te Google'en. Alleen al bij die gedachten gaan mijn nekharen rechtovereind staan. Zodoende heb ik al het beeldmateriaal waarop mijn kids zichtbaar zijn, verwijderd. Ik heb er zelf voor gekozen om de buitenwereld een kijkje in mijn leven te geven. Betekend dus niet automatisch dat ik mijn kinderen hiermee hoef lastig te vallen.
Ik moet er niet aan denken wat er met je foto's zou kunnen gebeuren. En ondanks dat je dat misschien nooit weet, is de gedachten alleen al genoeg om te stoppen. Zeker met het delen van privé foto's zoals je kids in bad.
Let's talk about Instagram - Een intens groot platform wat ooit in het leven is geroepen om foto's te delen van je leven. Inmiddels draait het platform ook overuren bij pedofielen. Iets waar ik tot anderhalf jaar geleden helemaal niet bij stil stond. Dat is voor mij een beetje naïef. Het beeldmateriaal ligt voor deze mensen voor het oprapen. Ze hoeven er niet eens moeite voor te doen. Het is een web. Een heel smerig web.
Ik zie met regelmaat op Instagram, dat moeders hun kids delen wanneer ze in bad zitten bijvoorbeeld in een story. Kind zit in bad, doen even een gifje over de onderkant en klaar om te delen. Dat bedoelde ik, onschuldige taferelen uit ons leven. Maar weetje ook dat deze gifjes met een handomdraai te verwijderen zijn? Daar hoef je geen photoshop cursus voor te volgen. Als je nu gaat Google'en kom je een tal van programma's tegen die je een handje helpen. Zo werkt dat gewoon.
Maar goed, dit is nog maar het topje van de ijsberg he? Je begrijpt dat er veel meer achter verscholen gaat. Daarom heb ik ook nooit begrepen waarom moeders hun kinderen huilend op social media zetten. Ik heb nooit huil foto's of stories gedeeld. Dat voelde niet goed. Kinderen krijgen vanaf hun 5e jaar hun eigen ik'je. Stel dat je kind op oudere leeftijd die foto's tegenkomt die jij zo nodig op Instagram moest zetten? Hoe zou je reageren?
Weetje wat het is, iedereen bepaald natuurlijk zelf, en daar is ook niks mis mee. Maar wel moet je weten dat het delen van je kinderen op social media niet is wat het lijkt. Heb je ooit gehoord van digitale kidnapping? Dit was eerder ook nooit eentje die in mijn woordenboek voorkwam. Met digitale kidnapping gaat een ander er vandoor met de foto's van jouw kind of kinderen en hij of zij doet net alsof het haar of zijn kinderen zijn. Lees die zin nog een keer. Ook dit zie ik regelmatig voorbij komen. Een compleet ingericht Instagram account vol foto's van een ander zijn kind en ook echt daadwerkelijk zegt dat dit haar kinderen zijn. Ik zou gek worden. GEK!
Het gevaar waar wij niet over willen nadenken, dreigt nu wel echt een groot gevaar te worden. Ik veroordeel niemand, maar ik wil wel dat jij op de hoogte bent van de risico's die het plaatsen van foto's op social media van je kids, met zich meebrengen. Die zijn niet zuinig. En ik hoor moeders roepen, ja maar ik heb een privé account. Dan is het oke? Tuurlijk niet. Foto's die jij online zet, blijven online staan. Nog erger, foto's die jij online zet zijn in principe in handen van het social media kanaal. Creepy he? Privé account of niet, het gevaar schuilt in de foto's die je plaatst.
En dan nog eentje, In 2014 sloeg de media op hol. De baby role playing waar iedereen het over had. Een rollenspel met gestolen baby's foto's. Precies, de foto's die zo onschuldig lijken die wij plaatsen. Wil je daar meer over lezen, klik dan hier. Draait je maag toch van om? Besef je goed dat deze ellende al in 2014 begon en we inmiddels 7 jaar verder zijn, dit alleen nog maar erger is geworden en gaat worden?
Ik snap je zo zo zo goed wanneer je hierop kunt zeggen, maar ik deel foto's alleen voor familie en vrienden om de kinderen te laten zien. Ik snap het echt. Maar veel liever print je je foto's uit en plakt ze in een plakboek. Zoals vroeger. Hoe leuk was het om bij oma in haar fotoboeken te neuzen. Laten we daar voor gaan met zijn allen. Laten we die fotoboeken weer massaal maken. Dit werkt ook nog eens intens rustgevend.
Denk alsjeblieft na voor je iets plaatst. Jij kiest, niet zij ♥