Even terug naar de basis




We kunnen niet meer zonder onze telefoon, dat tijdperk is inmiddels al een tijdje aangebroken. Weetje nog die goede oude tijd waarin een verjaardag echt een verjaardag was en je niet tegen de muur stond te lullen, de tijd waarin brieven en kaartjes versturen nog de normaalste zaak van de wereld was, die tijd waarin wij als mensen veel minder prikkels van buitenaf kregen? Ik betrapte mijzelf vorige week op het feit dat ik continu wordt getriggerd door mijn telefoon te pakken. Even snel, gewoon even snel kijken of ik iets heb gemist. Snel even kijken of er appjes binnen zijn gekomen..... Ik was het zat! Spuugzat.

Ik besefte mij dat iedere keer die telefoon oppakken geen goed deed voor mijn hoofd en mijn humeur. We worden tegenwoordig in een ander zijn leven gezogen wat automatische betekend, een ander zijn zooi. Ik opende de afgelopen weken mijn eigen Instagram veel minder vaak omdat ik zo intens werd meegezogen in de negativiteit van anderen. Ik maakte een andere Instagram aan en ben daar alleen maar instant happiness gaan volgen. Accounts die mij vrolijk maakte. Merkte ik verschil? JA! De prikkels waren veel minder aanwezig en ik zag ineens alleen maar leuke dingen voorbij komen. Dingen die mij een boost gaven. 

Ik ben het inderdaad met je eens dat het leven niet altijd over rozengeur en maneschijn hoeft te gaan, maar soms is het ontsnappen uit "het normale leven" erg fijn. Ik hoef niet per se een last van een ander mee te dragen. Die heb ik zelf genoeg. Ik kan hier namelijk slapeloze nachten van hebben. Dus ik ben op mijn telefoon gebruik gaan letten. Het maken van foto's en filmpjes van mijn kids niet meegerekend en schrok ervan. Voor ik het wist zat ik weer doelloos te scrollen op Instagram, Facebook, TikTok of Twitter. Gewoon even tussendoor. Maar tel al die "even tussendoor" momentjes eens bij elkaar op. 

Maandag en vrijdag is de tv helemaal voor de wederhelft en af en toe een game avondje. Ik plof dan altijd op de bank met mijn telefoon. Kreeg intens veel prikkels en ging met een naar gevoel slapen. Een overvol hoofd en een brein wat overuren maakte. Ik besloot om mijn telefoon de volgende ochtend boven te laten. Ik kan je vertellen dat dit een verrijking is geweest voor mijn dag. Ik werd vooral geconfronteerd met mijzelf en hoe vaak ik eigenlijk "even" mijn telefoon pakte. Al was het soms alleen om te kijken hoe laat het was. Puntje bij paaltje wist ik uiteindelijk nog niet hoe laat het was. Ik liet mijzelf afleiden door de meldingen die open stonden van alle socials, appjes en dergelijken. 

Ik heb de stekker eruit getrokken. Mijn telefoon gaat 's nachts op vliegtuigstand. Ik ben namelijk ook vaak geneigd om mijn telefoon te pakken wanneer ik mijn nachtelijke plas-loopje heb. Hoe bizar, gewoon even (ja daar heb je hem weer)  kijken of ik wat had gemist. Met als gevolg dat ik niet sliep omdat ik alleen maar kon piekeren. Fijn. Of wanneer Pinterest mij midden in de nacht een interessant board stuurde.Het hol van Pinterest induiken terwijl je eigenlijk moet slapen, is sowieso vragen om problemen.

Sterker nog, wanneer mijn telefoon op tafel lag en ik probeerde voor de zoveelste keer een paar bladzijdes uit een boek te lezen, werd ik om de vijf minuten getriggerd om toch die telefoon te pakken en te spieken. Gewenning. Uiteindelijk ben je op de helft van je boek en heb je geen flauw idee wat je hebt gelezen. 

Ik besef mij nu meer dan ooit dat alle prikkels die je krijgt door je social media te openen of alleen maar de meldingen te krijgen op je telefoon, killing is voor je brein. Nadat mijn kids naar school zijn, pak ik mijn telefoon van boven en zet hem van vlieftuigstand af. Wat krijg je dan? Precies, al die meldingen die niet binnen konden komen krijg je in één keer. Ik werd gek! Mijn ogen schoten van links naar rechts en weer terug. Trillende handjes..... Nee dit wou ik niet.

Inmiddels heb ik alle pushmeldingen uitgezet. Doe je dit op je socials zelfs, dan kun je ze dempen voor 8 uur maar niet helemaal uitschakelen. Clever, heel clever!  Dit kun je wel doen in het instellingen menu van telefoon zelf. Alles staat bij mij uit. Ik ontvang dus geen melding meer van een nieuwe dm op insta, een nieuwe volger, een populaire tweet, een vriendschapsvoorstel op Facebook, populaire borden op Pinterest aanbevolen voor mij, Aliexpress met uitverkoop en omkopings. Alles staat uit! Kan ik het iedereen aanraden?  Ja. Dat kan ik!

Het geeft een mens zoveel verlichting, zoveel vrijheid. Ik bedoel, wat missen we nou eigenlijk? Het is een routine geworden, een deel van ons, een verslaving. Die 8 uur dat je je meldingen kunt uitzetten is zo slim. Daarna begint het riedeltje weer opnieuw. Door alles uit te zetten bepaal jij zelf wanneer je iets bekijkt op je telefoon. Doe je dat niet, ook prima. Het leven op social media gaat wel verder zonder dat wij blind gefocust zijn op onze telefoon. 

Mijn oudste dochter mag over twee maanden zes kaarsjes uitblazen. ZES! Ik weet niet waar die tijd is gebleven. Woesh weg... twee keer knipperen met je ogen hoe cliché dat ook klinkt, het is gewoon waar. We willen er misschien niet aan geloven, maar het leven is zo kort. Maak er iets van zolang je hier bent. Leg die telefoon wat vaker weg, maak tijd voor jezelf, maak ruime in je brein vrij, doe het! Ik keek naar een baby foto van mijn oudste en kreeg een benauwend gevoel. Hoe ziet zij mij al zes jaar? 

Mijn dagen zijn ineens (natuurlijk voor mijn gevoel) veel langer. Ik geniet meer van wat er om mij heen gebeurd, ik heb ruimte in mijn hoofd voor mooie dingen, mijn gezin, dingen die ik zelf altijd al had willen doen, meer me time. We hebben simpelweg vaak geen tijd voor deze dingen omdat we druk zijn. Druk in ons hoofd. Dit alles is voor mij zo een eye-opener geweest dat ik ruimte heb gekregen om nieuwe dingen te leren. Dingen waarvan ik ze altijd onder een berg stof gooide omdat mijn "brein" het even niet kon bolwerken. 

Je bent een veel leuker mens zonder je telefoon in je hand ♥