Elke zwangerschap kost een tand?



Als iemand je verteld dat elke zwangerschap je een tand kost ben je in staat om diegene keihard zijn gezicht uit te lachen. Wat hebben tanden en een zwangerschap met elkaar te maken? Tsja, dat vroeg ik mij toen ook af. Inmiddels 2 volledige zwangerschappen verder begin ik langzaam te geloven dat dit meer dan een bakerpraatje is, zoals sommige dit nog wel eens willen bestempelen. Inclusief een handjevol tandartsen. Wat ik erover kwijt wil? Dit!


First things first, ik ben geen tandarts of tand deskundige - Bestaat deze überhaupt? Anyway, ik ben dus 2 zwangerschappen verder of eigenlijk 3, maar deze middelste zwangerschap mocht ik helaas niet helemaal afmaken. Dus 2 volledige en tijdens beide zwangerschappen heb ik eigenlijk geen wc pot van dichtbij hoeven te besnuffelen. Oke oke 2 keer bij Vajèn. Toen at ik iets teveel pasta wat mijn buik niet kon verdragen. Van Esra had ik behoorlijk wat last van maagzuur - Lees: 24/7. Heerlijke zure oprispingen die het heel erg fijn vonden bij mij. Te fijn om weg te gaan. Maar goed, geen overgeef rituelen in deze dus. Ik dacht namelijk dat het altijd zo was hoe meer je overgeeft hoe slechter voor je tanden en des te meer ik begon te twijfelen of ik niet gewoon een verrot gebit had. Waarom?

Tijdens mij zwangerschap van Vajèn at ik niks vreemds, niet teveel vette happen, geen snoep. Ja wel een chipje maar dat was sporadisch en ik poetste toen ook vrij goed mijn handen. Maar daar had je hem hoor, de vriendelijke gaatjes man was speciaal voor mij gestopt om eens flink in te hakken op mijn tanden. Nou ja mijn kiezen dan. Er zat dus niks anders op dan dit op te lossen en met lood in mijn schoenen naar de tandarts te vertrekken. Eenmaal in die stoel waarvan het licht op je bakkie schijnt waardoor je je ogen wel dicht moet knijpen. Ik kreeg te horen dat ik inderdaad wat gaatjes had. Gaatjes? Oh ik dacht maar 1! Vullen die handel... en daar ging Kim met half hangend gezicht op haar fietsje naar huis. Maar hey het was opgelost, althans zou je denken. Tandsteen to the max. Dat heeft natuurlijk niks te maken met mijn zwangerschap maar daar begon wel mijn ellendige avontuur van de tandartsen! Tandsteen weggehaald = blootliggende wortels. Daar is nog nooit iemand blij van geworden. In plaats dat deze bewust tandarts mijn tanden zou "maken" ging het van kwaad tot erger. Want vergeet niet dat ik ook nog steeds zwanger was en aan de gaatjes leek geen eind te komen. Na mijn bevalling van Vajèn ben ik nog 1 keer naar deze tandarts geweest en heeft op zijn manier de andere gaatjes gevuld. Heb je er iets aan als ik zeg dat ik deze zware klus beter op Werkspot had kunnen zetten? Dan had er misschien nog enigszins iets in mijn gaatjes gezeten. Gok ik! Dat was zoals je hoogstwaarschijnlijk wel kunt raden de laatste keer bij die tandarts.

The story continues want Kim werd weer zwanger. En lieve dames (-en heren?) toen bedacht mijn gebit dat ze er geen zin meer in hadden en van de 1 op andere dag begon mijn voortand... ja mijn voortand. Weliswaar aan de achterkant, maar aan de voorkant kon je het meer dan zien. Vreselijk! En zo heb ik best wel een tijdje gelopen omdat ik de ballen niet kon vinden om naar een andere tandarts te stappen. Uiteindelijk werd het met de dag erger en kon ik niet anders. Dus hup, de stoute schoenen aan gedaan en wederom met bergen lood schoof ik naar mijn tandartsafspraak. Deze heeft het verrotte gedeelte eruit geboord en gevuld. So far so good denk je? Nee want ook deze tandarts vond het blijkbaar nodig om zichzelf als 1 of andere beunhaas te gedragen in mijn mond met MIJN tanden waar ik zo nodig hulp voor moest hebben. Hallo ik ben 28 en moet dus nog een tijdje mijn eigen tanden. Uiteindelijk heeft ook deze tandarts een gigantische fout gemaakt. Hi werkspot! En nu....

Op het einde van mijn zwangerschap voelde ik een scherp puntje in mijn wang steken. Pijnlijk vooral. En wat denk je? Een gapend gat in mijn verstandskies aan de zijkant. Oh sjeezzzz ik kon wel janken, janken omdat ik weer stappen moest ondernemen terwijl ik zo goed mijn best deed met poetsen. Tevergeefs zo blijkt.   Ik besloot om te wachten tot na mijn bevalling, maar ik had er geen idee van dat het zo snel achteruit ging met mijn gebit. En nu ik dit aan het typen ben, ben ik te laat. Veel te laat. Waarom? Ik ben in stukjes mijn kies aan het verliezen, verga van de pijn en tot op de dag van vandaag ben ik nog niet naar de tandarts geweest. En dat hierboven is exact de reden. Laat ik het zo zeggen; Ik heb inmiddels 3 tandartsen gehad in dit kleine dorpje en alle 3 hebben zij een werk mentaliteit van heb ik jou daar. Ja of eigenlijk geen werkmentaliteit. Het is maar net hoe je het wilt zien. Waarom zou je mensen helpen die er grof voor moeten betalen om hun gebit te laten "repareren". Ik bedoel ja, waarom zou je!

En daarmee is ook meteen de toon gezet ha! Mijn zwangerschap heeft er inderdaad voor gezorgd dat mijn gebit heeeeel snel achteruit is gegaan met een klein beetje hulp van die belabberde tandartsen die mij zogenaamd hebben geholpen. Op hun manier inderdaad. Nu vraag je je vast af, had je niet al een bagger gebit? Noop, echt een dikke vette noop! Het was nooit erger dan en gaatje in 1 van mijn kiezen en daarbij bleef het eigenlijk ook.  Maar hoe kon dit nou gebeuren? Ik heb niet overgegeven...En wat doe je als je Kim heet en een haat verhouding hebt met Google - die is het nooit met mij eens is, zelfs niet toen ik zwanger was. NOOIT! Dan ga je Google'en. Verhalen die mijn tanden nog verder uit mijn mond hebben doen laten zakken. Het was alsof ik naar mijn eigen verhalen keek. Ik ben er heilig van overtuigd dat een zwangerschap je een tand zou kunnen kosten. En ik zeg kunnen omdat dit voor iedereen anders is. Wat ik je wel kan vertellen na mijn rondje internetten,  dat ik erachter kwam dat je tijdens je zwangerschap meer aandacht moet besteden aan je gebit. Maar lieve mensen hoe vaak je ook poetst als jij hier gevoelig voor bent kun je ernaar fluiten dat jij fluitend met je gebitje door je zwangerschap komt. Ik moet hierbij wel zeggen dat ik tijdens mijn zwangerschap van Esra behoorlijk wat zoetigheid heb gedronken. Weetje nog, die geweldige cola verslaving? Terwijl ik totaal geen cola mens ben. Maar dat maakt je zwangere lijfje op dat moment niets uit hoor. En natuurlijk speelt dit voor mijn gebit ook mee. Het verschilt per persoon en ik ben juist degene die niet met de hakken over de sloot mocht springen... en langzaam zeggen mijn tanden - Het was leuk Kim, maar nu is het echt even genoeg. Maar wat ga ik nu doen? Dat vraag ik mijzelf nu ook al 2 dagen. Ik weet het niet. Echt niet! Ik durf niet meer naar de tandarts, bang dat ik weer een bijgochem tref die zijn frustratie kwijt moet en geen waar voor je geld geeft. Want het kost je tenslotte niet een klein handje vol muntjes. Nee het kost je minstens 2 maand salarissen. Oke oke, als er iets mis is met je tanden dan.

Wat betreft dat bakerpraatje, ik mag mijzelf bij dat groepje voegen die er wel in gelooft!